ประสบการณ์จากเพระสมเด็จสัตตนิลกาฬ
***เมื่อต้นปี พ.ศ.2545 ผมไปที่ท้องสนามหลวงเลยไปแถวแผงพระ เพื่อหาดูพระตามแผงต่างๆ นานพอควร เสร็จแล้วจึงเดินเรื่อยๆเพื่อขึ้นรถกลับบ้าน จากนั้นผมได้ขึ้นรถเมล์สาย 70 แต่กระเป๋ารถเมล์บอกว่าลุงขึ้นรถผิดคันแล้วครับ ลุงต้องเดินข้ามถนนไปฝั่ตรงข้ามแล้วไปรอรถเมล์ที่ป้ายนั้น ผมจึงลงจากรถเมล์แล้วเดินข้ามถนน ในขณะที่กำลังข้ามถนนไปผมไม่ทันได้ระวังตัว จึงโดนรถมอเตอร์ไซด์ตำรวจขับชนอย่างแรง ตัวผมกระเด็นล้มกลิ้งไปตามถนนเหมือนลูกฟุตบอล และในขณะที่ล้มกลิ้งอยู่นั้น มีรถเก๋งคันหนึ่งวิ่งมาด้วยความเร็วตรงมาที่ผม รถเก๋งคันนั้นชนผมอย่างแรงมิหนำซ้ำล้อรถเก๋งยังแล่นทับตัวผมเข้าไปอีก พอรถเก๋งผ่านตัวผมไปผมก็ยังมีสติอยู่แล้วรีบลุกขึ้นยืน พอตรวจดูร่างกายผมมีรอยถลอกตามร่างกายและใบหน้าเพียงเล็กน้อย ส่วนอื่นๆของร่างกายผมไม่ได้แตกหรือหักใดๆเลยทั้งๆที่ถูกรถชนอย่างแรงถึง2ครั้ง
***สำหรับรถมอเตอร์ไซด์ตำรวจที่ชนผม ปรากฏว่าพัง ขับขี่ไม่ได้ สตาร์ทก็ไม่ติด แทนที่จะรับผิดชอบตำรวจกลับเรียกร้องค่าเสียหายจากผมโดยหาว่าผมทำให้รถตำรวจพัง เสร็จแล้วตำรวจใช้มือกระชากเพื่อที่จะแย่งเอาพระที่คอของผมไป แต่ผมไม่ยอม ตำรวจจึงลากแกมดึงคอของผมจากถนนไปโรงพัก เสร็จแล้วก็ไปที่ รพ.ตำรวจเพื่อตรวจรอยบอบช้ำแตกหักตามร่างกาย พอตรวจเสร็จปรากฏว่าผมไม่เป็นอะไรเลย ผมนั่งคอยตำรวจอยู่พักหนึ่งไม่เห็นมาผมก็เลยเดินไปขึ้นรถกลับบ้าน วันนั้นผมแขวนพระมหาปราบ สัตตนิลกาฬเนื้อดินและสัตตนิลกาฬเนื้อว่านของวัดเขาบังเหยทำให้ผมรอดตายมาอย่างเหลือเชื่อ ปัจจุบันนี้ผมจึงได้แขวนไว้ที่คอตลอด

ยังไม่ส่ง ข้อมูลยืนยันตัวตน